Υποψήφιος Ευρωβουλευτής ο Πρέσβυς ε.τ. Γιώργος Γεωργίου
Ανακοινώθηκε ο κατάλογος των υποψηφίων του ΛΑΟΣ για τις Ευροεκλογές 2014. Ο Πρέσβυς ε.τ. Γιώργος Γεωργίου θα δώσει για άλλη μια φορά μάχη υπερ των θέσεων του ΛΑΟΣ για συμμετοχή στη νέα Ευρωβουλή. __________________________________________________________________________________________________________________________________
Η κρίση στην Ουκρανία και ο επανακαθορισμός των ζωνών επιρροής Άρθρο του Πρέσβυ Ε.Τ. Γεώργιου Γεωργίου στο crashonline.gr την 18/3/2014
Οι κρίσεις στα θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν είναι συνήθως τυχαίες. Δημιουργούνται είτε από πολιτικές απρέπειες, είτε από στρατιωτικές αυθάδειες των εμπλεκομένων και αν αφεθούν εις την τύχη τους οδηγούνται με βεβαιότητα εις «φλεγμονάς». Αν τώρα οι φλεγμονές αντιμετωπισθούν από τα διατιθέμενα διπλωματικά οπλοστάσια (Ο.Η.Ε. διμερείς συνομιλίες, διαιτησίες) τότε περατούνται άνευ σοβαρών επιπλοκών. Εις αντίθετη περίπτωση δύναται προδήλως να οδηγήσουν εις δυσαρέστους περιπετείας. Τις τελευταίες ημέρες αντιμετωπίζουμε εις την Ουκρανία μία κλιμάκωση της κρίσης, εκκίνησης της οποίας υπήρξαν οι συνεχείς διαδηλώσεις και εσωτερικές τριβές, προφανώς έξωθεν κατασκευασθείσες, οι οποίες κατέληξαν εις την πτώση της κυβερνήσεως Γιανούκοβιτς.
Η κρίση τελικώς εταξίδευσε μέχρι την Κριμαία όπου παρετηρήθη η συμμετοχή «αγνώστου» εθνικότητος στρατιώτες να πολιορκούν την αεροπορική βάση του ΜΠΕΛΜΠΕΚ της ΣΕΒΑΣΤΟΥΠΟΛΙΣ, ΡΩΣΙΚΑ πολεμικά πλοία να αποκλείουν τα στενά του Κέρτς, άλλα Ρωσικά πολεμικά να αποκλείουν Ουκρανικά πολεμικά σκάφη στην Σεβαστούπολη, δύο αποβατικά πλοία του Ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας να διαπλέουν τα στενά του Βοσπόρου, ενώ το αμερικανικό αεροπλανοφόρο GEORGE HW BUSH να καταπλέει στον Πειραιά.
Η περίπτωση βεβαίως της Ουκρανίας δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί ως μία ακόμη επιπολαιότητα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ με βραχίονα ενεργείας την ΕΥΡΩΠΗ ή καλύτερον τη Γερμανία.
Το State Department επείσθη ως φαίνεται από κάποιους ότι η φιλορωσική κυβέρνηση Γιανούκοβιτς θα μπορούσε να ανατραπεί με «αυθόρμητες διαδηλώσεις» του τύπου των προσφάτων εξεγέρσεων της «Αραβικής Άνοιξης». Δυστυχώς οι ΗΠΑ δεν διδάχθηκαν από τα γεγονότα τόσο στην Βόρεια Αφρική όσο και στην Συρία όπου οι ενέργειες τους απέτυχαν παταγωδώς, καθώς ούτε επαρκής προετοιμασία είχε γίνει αλλά ούτε και η «επόμενη μέρα» είχε κατάλληλα σχεδιαστεί, με αποτέλεσμα οι εκεί δημιουργηθείσες καταστάσεις να καταλήξουν έρμαια των συνθηκών. Ιδιαιτέρως οι δύο τελευταίες προσπάθειες επέμβασης των ΗΠΑ σε Συρία και οι απειλές κενού περιεχομένου κατά του Ιράν απέτυχαν παταγωδώς.
Εις ό,τι αφορά το θέμα της Ουκρανίας, θα μπορούσε να λεχθεί ότι από πλευράς ΗΠΑ υπάρχει κακώς κεκρυμένος φθόνος και ένα ευκόλως διακρινόμενο συμφέρον έναντι της Ρωσίας καθώς οι ΗΠΑ βλέπουν την επιχείρηση εξαπλώσεως της επιρροής της Ρωσίας χωρίς ιδιαίτερο γι' αυτήν κόστος με την βοήθεια των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ αντιθέτως, η επιρροή των ΗΠΑ εξαπλώνεται με βραδύτερο ρυθμό και αναλογικά έχει μεγαλύτερο κόστος. Πέραν των ανωτέρω πρέπει να προστεθεί και η σοβαρή πρωτοβουλία της Ρωσίας να επιχειρήσει άνοιγμα του πολιτικού παιγνίου, δημιουργώντας βάσεις στην Κεντρική και Νότια Αμερική (Γουατεμάλα, Βολιβία, Βενεζουέλα).
Η παρούσα «φλεγμονή» στην Ουκρανία παρέχει στον Πούτιν την ευκαιρία να δημιουργήσει μία νέα Γιάλτα (ή μία Τεχεράνη του 1943) η οποία επιτέλους θα οδηγήσει εις στην επανεξέταση και στον επανακαθορισμό των ζωνών επιρροής των μεγάλων δυνάμεων. Ας μη διαφύγει της προσοχής μας ότι από την δεκαετία του '90 και μετά η Ρωσία (ως συνέχεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης) υπέστη μία συνεχή «αποφλοίωση» από τα περιφερειακά της κράτη (π.χ. Λευκορωσία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία), που αποτελούσαν τη θωράκιση της έναντι της Δύσεως, ενώ και οι κρίσεις στα κράτη του Καυκάσου, που αποτελούν μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (π.χ. Οσετία, Τσετσενία), αποδεικνύει την προσπάθεια τρίτων να δημιουργήσουν ρήγματα και εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Οι ταραχές πάντως εις την Ουκρανία και η ανατροπή της κυβερνήσεως Γιανούκοβιτς, έδειξαν ότι η κρίση επεκτείνεται ακόμα και στην ίδια την «αυλή» της Ρωσίας. Γι’ αυτό και η αντίδραση της Μόσχας ήταν άμεση και έντονη και γι’ αυτό θα μπορούσε η Κριμαία να αποτελέσει το έναυσμα σοβαροτάτης τριβής ή την καταφυγή στη νέα «Γιάλτα». Ο πλανήτης θα ηρεμήσει μόνο όταν κατευνασθούν οι ανησυχίες των ΗΠΑ για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και αφ' ετέρου όταν ηρεμήσει η Γερμανία, την οικονομική ισχύ της οποίας εκμεταλλεύονται οι ΗΠΑ, καθώς είναι πολύ εύκολο κάποιος να ανασύρει από το αρχείο της ιστορίας το βαρύτατο ποινικό μητρώο της Γερμανίας από τους δύο παγκοσμίους πολέμους και να της υπενθυμίσει ότι η ανοχή που ευγενώς επιδεικνύεται από τους Ευρωπαίους κατ’ ουδένα τρόπο δεν διορθώνει τις ενοχές της εβδομήντα και πλέον χρόνια μετά την τελευταία άκρως παραβατική συμπεριφορά της. ____________________________________________________________________________________________________________________________________
Η
κατάσταση στην Συρία και η σύγχρονη γεωπολιτική σκακιέρα Άρθρο του Πρέσβυ Ε.Τ. Γεώργιου Γεωργίου στην ΑΛΦΑ ΕΝΑ 18/5/2013
Τις τελευταίες μέρες η εικόνα στην Συρία αλλά και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή δείχνει μία περιοχή που είναι στα πρόθυρα γενίκευσης των συγκρούσεων. Την περασμένη Δευτέρα άρχισαν στον Περσικό Κόλπο ναυτικά γυμνάσια υπό την αιγίδα του 5ου αμερικανικού στόλου με τη συμμετοχή 41 χωρών, ενώ στα τέλη της περασμένης εβδομάδας η αεροπορία του Ισραήλ επιτέθηκε εναντίον συριακών στόχων περιφερειακώς της Δαμασκού. Η κατάσταση στην περιοχή αυτή δεν θα πρέπει όμως να ιδωθεί αποκομμένη από εξελίξεις που έχουν λάβει χώρα και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Η «ανταρσία» κατά του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία παρουσιάζεται ως ένα μέρος ενός ευρύτερου κύκλου αντιδράσεων κατά ανελεύθερων καθεστώτων. Είναι όμως έτσι στην πραγματικότητα;
Το «αντάρτικο» στην Συρία δεν διεξάγεται από ντόπιους οι οποίοι εξεγέρθηκαν ενάντια σε ένα καταπιεστικό καθεστώς αλλά διεξάγεται από Αφγανούς, Ταλιμπάν, «Διεθνείς Μαχητές» του Ισλάμ αλλά και τον UCK. Οι «αντάρτες» της Συρίας είναι, μάλιστα, καλά εξοπλισμένοι με πυραύλους και ελικόπτερα – πράγμα ασυνήθιστο για ανταρσίες ντόπιων πληθυσμών! Η «ανταρσία» στην Συρία αποτελεί έναν κρίκο στην αλυσίδα των ήδη προετοιμασθέντων «ανταρσιών» που ενισχύθηκαν (αν δεν προκλήθηκαν κιόλας) στην Βόρεια Αφρική με σκοπό την αλλαγή των καθεστώτων στην Τυνησία, στην Αίγυπτο και στην Λιβύη. Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι αμέσως μετά την επίτευξη της καθεστωτικής αλλαγής στις χώρες αυτές, τα νέα καθεστώτα αφέθηκαν στην μοίρα τους με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα συνοχής και εσωτερικών συγκρούσεων.
Η Συρία είναι το τελευταίο καθεστώς το οποίο επιχειρείται να ανατραπεί με τον ίδιο τρόπο, αλλά ενδεχομένως να αποτελεί και τον ουσιαστικό στόχο όλης αυτής της διαδικασίας καθεστωτικών αλλαγών. Η χώρα αυτή παίζει έναν ρόλο κλειδί στην περιοχή και αποτελεί προπύργιο του Ιράν, της Ρωσίας και της Κίνας με τις οποίες η Συριακή ηγεσία έχει φιλικές σχέσεις. Μία ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ θα έκοβε κυριολεκτικά τους βραχίονες του Ιράν καθώς το νέο καθεστώς θα απέκοπτε σε σημαντικό βαθμό της τροφοδοσία του, αλλά και θα παρεμπόδιζε την υποστήριξη που παρέχεται στην Χαμάς, στην Χεζμπολλάχ αλλά και στην Παλαιστίνη. Το καθεστώς της Δαμασκού παίζει ζωτικό ρόλο για το Ιράν καθώς, λόγω του αποκλεισμού του, το Ιράν κάνει όλες τις δουλειές του μέσω Συρίας (πχ. τραπεζικές εργασίες) αλλά και αποκτά σημαντικές προμήθειες (πχ. ανταλλακτικά, φάρμακα, νοσοκομειακό υλικό).
Η κατάσταση αυτή προκαλεί εύλογη ανησυχία καθώς δεν μπορούν να προβλεφθούν οι εξής παράμετροι:
α) τι αντιδράσεις θα υπάρξουν εκ μέρους του Ιράν καθώς πτώση του καθεστώτος Άσαντ θα το φέρει σε σκληρή απομόνωση
β) τι αντιδράσεις θα υπάρξουν εκ μέρους της Κίνας η οποία τροφοδοτείται από τις ενεργειακές πηγές του Ιράν. Ας σημειωθεί ότι η Κίνα θα μπορούσε να δείξει την δυσαρέσκειά της με την πρόκληση αναταραχής σε άλλο σημείο της γης (πχ. Βόρεια Κορέα)
γ) τι αντιδράσεις θα υπάρξουν εκ μέρους της Ρωσίας
Πάντως, το ΝΑΤΟ δεν φαίνεται να επιθυμεί να εμπλακεί στην υπόθεση καθώς δεν υπάρχει κάποια εύσχημη πρόφαση για κάτι τέτοιο ενώ ισχυρές χώρες-μέλη του είναι απρόθυμες για μία τέτοια εμπλοκή (πχ. Γαλλία). Η Ελλάς θα πρέπει να παρατηρεί προσεκτικά τις εξελίξεις καθώς, ακόμα και αν δεν λάβει χώρα κάποια ενέργεια εκδικήσεως κατά των Ευρωπαϊκών κρατών, η συνέχιση της αναταραχής στην ευρύτερη περιοχή θα επηρεάσει και την χώρα μας λόγω γειτνιάσεως. __________________________________________________________________________________________________________________________________
Άρθρο του Γ. Γεωργίου στην ΑΛΦΑ ΕΝΑ 13/10/2012
Από την Οκτωβριανή επανάσταση μέχρι την κατάρρευση των
κομμουνιστικών καθεστώτων μία βασική ιδεολογική διαχωριστική γραμμή ήταν μεταξύ
αστών συντηρητικών και κομμουνιστών (οι οποίοι εναλλακτικά αποκαλούνταν και
σοσιαλιστές). O «πόλεμος» αυτός σημαιών και συμβόλων, ο οποίος μπορεί να
προσδιοριστεί σχηματικά και ως «κομμουνισμός-αντικομμουνισμός», χαρακτηριζόταν
από τις διακριτές πολιτικές, ιδεολογικές και κοινωνικές αναφορές και προτάσεις
των δύο πόλων του. Στην Ελλάδα μάλιστα, όπου τα πολιτικά πάθη παίρνουν ακραίες
μορφές, ο «πόλεμος» αυτός κατέληξε σε πολυετή αδελφοκτόνο σπαραγμό μεταξύ του
Εθνικού Στρατού και των κομμουνιστών ανταρτών.
Αυτή η ιδεολογική διακριτότητα άρχισε «θολώνει» από την
εποχή της κατάρρευσης των κομμουνιστικών καθεστώτων και μετά. Οι
κομμουνιστές/σοσιαλιστές βλέποντας την έμπρακτη κατάρρευση της ουτοπίας τους (η
οποία απεδείχθη δυστοπία) εγκατέλειψαν σημαντικό τμήμα της ιδεολογίας τους,
ασπάσθηκαν την ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς και κινήθηκαν εν γένει προς πιο
φιλελεύθερες αντιλήψεις σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα. Βεβαίως, φανατικοί
υπερασπιστές του κομμουνιστικού οράματος και της σοσιαλιστικής επανάστασης
«επιβίωσαν» και «επιβιώνουν» ακόμα και στις μέρες μας αλλά πλέον δεν αποτελούν
υπολογίσιμη εκλογική δύναμη ούτε ασκούν κάποια ιδιαίτερη ιδεολογική επιρροή.
Από τον συγκρητισμό σοσιαλισμού και φιλελευθερισμού
προέκυψαν διάφορες σοσιαλδημοκρατικές παραλλαγές με πιο χαρακτηριστική την
μετάλλαξη του κόμματος των Βρετανών Εργατικών στους «Νέους Εργατικούς» με
αρχηγό τον μετέπειτα πρωθυπουργό της Βρετανίας Tony Blair. Και ήταν τόση η
μετάλλαξη των πρώην σοσιαλιστών που έφθασαν σε σημείο εκτός από την οικονομία
της αγοράς να υπερασπίζονται ακόμα και τις στρατιωτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ σε
διάφορες περιοχές του κόσμου με το πρόσχημα της (επιλεκτικής) υπεράσπισης των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όμως μετάλλαξη είχε επισυμβεί και στις αστικές συντηρητικές ελίτ
οι οποίες, επηρεαζόμενες από το κλίμα των δεκαετιών μετά το 1970, κινήθηκαν
σταδιακά προς τα αριστερά. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση στην χώρα μας υπήρξε
η περίοδος διακυβέρνησης της χώρας από την «Νέα Δημοκρατία» κατά τα πρώτα
μεταπολιτευτικά χρόνια, τα οποία χαρακτηρίσθηκαν από αλλεπάλληλες
κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων. Η «σοσιαλιστικοποίηση» σημαντικού μέρους της
ελληνικής οικονομικής δραστηριότητας και η πρόσδεσή της στο Κράτος ολοκληρώθηκε
επί των ημερών του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η απομάκρυνση της ΝΔ από τις συντηρητικές αξίες συνεχίσθηκε
και κορυφώθηκε με την επίσημη υιοθέτηση από το κόμμα του ιδεολογήματος του
«μεσαίου χώρου». Ο πλασματικός αυτός εκλογικός χώρος εξέφραζε – υποτίθεται - τους
μετριοπαθείς και ορθολογικούς ψηφοφόρους. Όμως, ως σύλληψη ο «μεσαίος χώρος»
είχε ένα σημαντικό μειονέκτημα: δεν είχε καμμία ιδεολογική αναφορά ούτε παρείχε
κάποιο συγκεκριμένο ιδεολογικό πλαίσιο. Επήλθε δηλαδή, τόσο από τα «Δεξιά» όσο
και από τα «Αριστερά» του πολιτικού φάσματος, μία αποϊδεολογικοποίηση. Στην
θέση της ιδεολογίας (είτε της αστικής, συντηρητικής είτε της σοσιαλιστικής,
κομμουνιστικής) είχε παρεισφρήσει μία αντι-ιδεολογία. Γι’ αυτό και κατά τα
τελευταία 15 έτη οι πολιτικές προτάσεις που παρετίθεντο από τα δύο κυβερνητικά
κόμματα είχαν ελάχιστες διαφοροποιήσεις, σε βαθμό που σε αρκετά σημεία
κυριολεκτικά να ταυτίζονται.
Η αγωνία του Έλληνος για το πώς θα βρη διχαστική λύση ώστε
να δικαιολογηθή και η κληρονομικότητα που μαστίζει από αιώνων την φυλή μας
ικανοποιήθηκε επιτέλους με εφεύρεση διχαστικής ιδεολογίας. Σαν να μην έφτανε το
«χάλι» και η κατάντια μας, ανακαλύψαμε επιτέλους αυτό που θα μας χώριζε εκ νέου
για δεκαετίες. Χαίρεται δυστυχώς ο Ελληνισμός διότι καθιερώθηκε η χωριστική
γραμμή και η νέα διχαστική ιδεολογία που δεν είναι άλλη από την γραμμή Μνημόνιο
– Αντιμνημόνιο η οποία έχει προκαλέσει αναταράξεις στα παλιά κυβερνητικά
κόμματα και τα οδήγησε σε διασπάσεις και σε δημιουργία νέων πολιτικών
σχηματισμών. Βεβαίως η νέα αυτή διαχωριστική γραμμή είναι ένα εφεύρημα καθώς
στην ουσία στερείται ιδεολογικής βάσης. Το Μνημόνιο είναι ένα πρόγραμμα
οικονομικής αυστηρότητας και αναδιάρθρωσης το οποίο επιβλήθηκε στην Ελλάδα από
τους δανειστές της και με το οποίο μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί
αλλά δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο ιδεολογικό φορτίο. Επιπλέον, αποτελεί μία
απόπειρα θεραπείας των δυσλειτουργιών και της κακοδιοίκησης της Ελληνικής
Πολιτείας και γι’ αυτό δεν πρόκειται περί ουσιαστικής διαχωριστικής γραμμής.
Παρ’ όλ’ αυτά το δίπολο «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο» είναι
υπαρκτό και αποτέλεσε σημαντικό προσδιοριστικό παράγοντα της ψήφου για την
πλειονότητα των Ελλήνων κατά τις δύο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις (όπως
άλλωστε έδειξαν και τα σχετικά exit-poll). Ασφαλώς ήταν
αναμενόμενο για τις δυνάμεις της Αριστεράς να ταχθούν εναντίον του Μνημονίου,
ακόμα και αν κάτι τέτοιο οδηγούσε στην έξοδό μας από το κοινό Ευρωπαϊκό
νόμισμα. Η συντριπτική πλειονότητα της Αριστεράς ήταν πάντοτε κατά της Δύσεως,
κατά της ΕΟΚ και κατόπιν κατά της ΕΕ. Επομένως, είναι απολύτως λογικό για την
πλειονότητα των ηγετών της Αριστεράς να ταχθεί κατά του Μνημονίου προκειμένου
να πετύχει έναν βασικό στόχο της που
είναι η απομάκρυνση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή αγκαλιά και την Δύση
γενικότερα.
Δυστυχώς, όμως, η αντιμνημονιακή πλειοδοσία δεν
περιορίσθηκε στα Αριστερά του πολιτικού
φάσματος αλλά διαχύθηκε και στον Δεξιό, αστικό συντηρητικό χώρο, ο οποίος ήταν
ανέκαθεν φιλοευρωπαϊκός και φιλοδυτικός. Η Σαμαρική ΝΔ υπερθεμάτιζε με
φανατισμό εναντίον του Μνημονίου προσπαθώντας να κερδοσκοπήσει εκλογικά πάνω
στην δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των πολιτών για τα σκληρά και αρκετές φορές
άδικα οικονομικά μέτρα. Έτσι όμως έστρεφε τον κόσμο της συντηρητικής παράταξης
προς ένα ιδεολογικά προνομιακό για την Αριστερά πεδίο. Τα πρώτα σημάδια ότι
αυτή η τακτική ήταν λάθος γιατί έστρεφε δεξιούς και κεντρώους ψηφοφόρους στην
Αριστερά φάνηκαν στις δημοτικές εκλογές του 2010, αλλά η ηγεσία της ΝΔ, έχοντας
ως μόνο στόχο προ των οφθαλμών της την πρωθυπουργία, τα αγνόησε και συνέχισε
την ίδια τακτική.
Όταν όμως η κρισιμότητα των συνθηκών έφερε την ΝΔ προ της
οδυνηρής πραγματικότητας τον Νοέμβριο του 2011, τότε η ΝΔ – συρόμενη από τον
πρόεδρο του ΛΑΟΣ στον ρεαλισμό – αναγκάσθηκε να «ανακρούσει πρύμναν». Φυσικά,
τότε ουδείς μίλησε για «κωλοτούμπα» αλλά η κίνηση χαρακτηρίσθηκε ως…«υπευθυνότητα»!
Αυτή όμως η τεράστια «κωλοτούμπα» της ηγεσίας της ΝΔ, η οποία εν μία νυκτί
μετετράπη από αντιμνημονιακή σε φιλομνημονιακή, οδήγησε στην ρήξη του κορμού
της αστικής, συντηρητικής παράταξης. Η ρήξη αυτή ολοκληρώθηκε με την δημιουργία
των Ανεξάρτητων Ελλήνων και την
υπερψήφιση της «Χρυσής Αυγής» από σημαντική μερίδα (πρώην) Νεοδημοκρατών
ψηφοφόρων.
Έτσι, λοιπόν, αποκτήσαμε οι Έλληνες έναν νέο διχασμό σε μία
κρίσιμη για το Έθνος χρονική στιγμή. Μόνο που σε προηγούμενες αντίστοιχες
συνθήκες η αστική, συντηρητική παράταξη, η οποία διαχρονικά υπήρξε ο κορμός του
Έθνους, ήταν ενιαία, ενώ τώρα είναι διχασμένη, τραυματισμένη και
αποπροσανατολισμένη, καθοδηγούμενη από ηγέτες κατώτερους των περιστάσεων που
απλά προσβλέπουν στην κατάληψη και νομή της εξουσίας και όχι στην σωτηρία της
Πατρίδας. Ας ελπίσουμε ότι ο Ελληνικός λαός θα βγει σύντομα από την πλάνη του
και θα αντιληφθεί ότι το δίλημμα Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο είναι ένα τεχνητό
δίλημμα, μία εφεύρεση διχαστική ιδεολογίας και, επομένως, δεν θα πρέπει να
αποτελεί το κύριο κριτήριο της πολιτικής του συμπεριφοράς.
«Η Εκκλησία μπορεί να γίνει η πυξίδα για να βρούμε οι Έλληνες ασφαλές λιμάνι»Η Εκκλησία είναι η μόνη που στέκει όρθια ανάμεσα στους παραπαίοντες θεσμούς τονίζει στη συνέντευξή του στη Romfea.gr ο Αντιπρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γεώργιος Γεωργίου.
Ο υποψήφιος βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. στον Νομό Βοιωτίας χαρακτηρίζει «αξιοθρήνητη» τη συμπεριφορά του κράτους απέναντι στην Εκκλησία όσον αφορά στην εκμετάλλευση της ακίνητής της περιουσίας.
Επισημαίνει εξάλλου πως οι κληρικοί δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως «δημόσιοι υπάλληλοι» και πως ένας χωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος θα απειλήσει ευθέως την εθνική μας ταυτότητα.
Αναλυτικά, η συνέντευξη έχει ως εξής:
Πως αξιολογείτε την κοινωνική προσφορά της Εκκλησίας μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης;
Η κρίση και η συνεπακόλουθη σκληρή λιτότητα στα δημόσια οικονομικά έδωσε την χαριστική βολή σε ένα μάλλον ατροφικό και δυσλειτουργικό κράτος πρόνοιας το οποίο είχε δομηθεί στην χώρα μας.
Σε αντίθεση με τους παραπαίοντες Κρατικούς θεσμούς, η Εκκλησία είναι η μόνη που εξακολουθεί και παραμένει όρθια. Γι’ αυτό και βρίσκεται ψηλά στην συνείδηση του κόσμου.
Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν η Εκκλησία οργανώνει καθημερινά εκατοντάδες συσσίτια και φιλανθρωπικές δράσεις στηρίζοντας εμπράκτως την συνοχή της Ελληνικής κοινωνίας.
Στην ουσία η Εκκλησία με την δράση της σε αυτές τις δύσκολες για την χώρα μας εποχές υποκαθιστά σε σημαντικό βαθμό το Κράτος.
Ένα πολύ μεγάλο τμήμα της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας είναι δεσμευμένο από την Πολιτεία με αποτέλεσμα να μην μπορεί να το αξιοποιήσει. Πιστεύετε πως η κυβέρνηση που θα προκύψει πρέπει να την αποδεσμεύσει, όπως ζητούν επίμονα τα τελευταία δέκα χρόνια και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, προκειμένου να ενισχυθεί το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας;
Η κρατική συμπεριφορά απέναντι στην Εκκλησία ειδικά στο θέμα της ακίνητης περιουσίας είναι αξιοθρήνητη.
Στην ουσία το Κράτος δεν επιτρέπει στην Εκκλησία να εκμεταλλευθεί την περιουσία της. Αντί να θέτει προσκόμματα στην προσπάθεια της Εκκλησίας να την εκμεταλλευθεί, το Κράτος θα πρέπει να συνεργασθεί μαζί της προκειμένου να την διευκολύνει στον τομέα αυτό.
Η σωστή εκμετάλλευση της περιουσίας της Εκκλησίας θα της φέρει τους απαιτούμενους πόρους προκειμένου να επεκτείνει το κοινωνικό της έργο. Το Κράτος μόνο οφέλη θα έχει από μία τέτοια εξέλιξη.
Η μισθοδοσία των κληρικών είναι συμβατική υποχρέωση της Πολιτείας και προβλέπεται σε μία σειρά νόμων του κράτους. Αν η τρόικα πίεζε αφόρητα και για νέες περικοπές θα τους προτείνατε να περικόψουν τη συγκεκριμένη κρατική δαπάνη; Είστε υπέρ της μείωσης των προσλήψεων και των κληρικών μαζί με όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, έστω κι αν δημιουργούνται κενά;
Αυτό που θα πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι ο δεσμός Εκκλησίας-Κράτους στην Ελλάδα δεν ομοιάζει με τον αντίστοιχο δεσμό σε άλλα κράτη. Η Εκκλησία πρωτοστάτησε παίζοντας έναν εθναρχικό ρόλο στην δημιουργία του Ελληνικού Κράτους.
Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μία «δημόσια υπηρεσία».
Οι κληρικοί δεν είναι «απλοί δημόσιοι υπάλληλοι» αλλά πνευματικοί καθοδηγητές του λαού και στηρίγματά του σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Σκέψεις για μείωση της μισθοδοσίας του κλήρου αλλά και μείωσης των προσλήψεων κληρικών ανεξαρτήτως των αναγκών της Εκκλησίας οδηγούν σε μία απίσχνανση της δύναμης της Εκκλησίας.
Και η απίσχνανση αυτή προτείνεται να συμβεί σε μία χρονική στιγμή κατά την οποία η Ελληνική κοινωνία έχει πολύ μεγάλη ανάγκη την αρωγή της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και μας βρίσκει αντίθετους.
Πρόσφατα τέσσερις μητροπολίτες της Θράκης έστειλαν επιστολή διαμαρτυρίας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την τροπολογία που ψηφίστηκε βάσει της οποίας οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζονται ευνοϊκότερα από τους χριστιανούς συμπολίτες τους στο ζήτημα των προστίμων για τις αυθαίρετες κατασκευές. Θα ήθελα την δική σας τοποθέτηση.
Η τροπολογία αυτή στην ουσία εισάγει διακρίσεις μεταξύ των Ελλήνων πολιτών με βάση το θρήσκευμα. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας διαχωρισμός μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων πολιτών σε μία ευαίσθητη περιοχή της χώρας.
Μην ξεχνάμε ότι μία αντίστοιχη διάκριση εις βάρος των χριστιανών της Θράκης γίνεται με την ποσόστωση υπέρ των μουσουλμανοπαίδων για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια.
Τέτοιες άστοχες νομοθετικές παρεμβάσεις εισάγουν θρησκευτικούς διαχωρισμούς μεταξύ των Ελλήνων πολιτών και άρα μόνο ως αντεθνικές πράξεις μπορούν να χαρακτηρισθούν.
Ποιο ρόλο πιστεύετε πως πρέπει να αναλάβει η Εκκλησία σε μία περίοδο που στην Ελλάδα υπάρχει μία διάθεση αμφισβήτησης των πάντων; Μπορεί να αποτελέσει την σταθερά για την ενότητα της κοινωνίας;
Από την έναρξη της κρίσης όλες οι θεσμικές εκφάνσεις του Κράτους δέχονται διαρκώς επιθέσεις με σκοπό να απαξιωθούν στα μάτια των πολιτών. Η Βουλή, οι Ένοπλες Δυνάμεις, η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη βρίσκονται σε συνεχή αμφισβήτηση.
Υπό τις συνθήκες αυτές η Εκκλησία μπορεί να παίξει έναν ρόλο «πυξίδας» προκειμένου να στραφούν οι Έλληνες στο «ασφαλές λιμάνι» των παραδόσεών μας. Στις παραδόσεις της θρησκείας μας και της οικογενειακής αλληλεγγύης.
Ο επιτυχημένος αυτός ρόλος της Εκκλησίας φαίνεται ξεκάθαρα στις ομογενειακές κοινότητες των Ελλήνων της διασποράς, οι οποίες συσπειρώνονται γύρω από την Ελληνορθόδοξη εκκλησία της περιοχής τους καθώς αυτή λειτουργεί ενοποιητικά και αποτελεί βασικό στοιχείο της ταυτότητάς τους.
Τι σημαίνει για εσάς, στην πράξη, ο χωρισμός της Εκκλησίας με την Πολιτεία; Είστε υπέρ ή κατά;
Μία τέτοια κίνηση στην ουσία θα αποτελεί ένα βήμα προς της αποεθνοποίηση του τόπου καθώς θα αφαιρεί μία σημαντική παράμετρο της «συγκολλητικής» ουσίας του Έθνους μας.
Αν προσέξετε ανά τον κόσμο θα δείτε ότι τα κοσμικά κράτη, δηλαδή εκείνα που δεν έχουν συγκεκριμένη θρησκευτική αναφορά και συμπαγή εθνική ταυτότητα, αποδεικνύονται εύθραυστα.
Προφανώς είμαστε κατά μίας τέτοιας κίνησης καθώς θα αποτελέσει ευθεία απειλή κατά της εθνικής μας ταυτότητας και ιδιοπροσωπείας.
Γιατί στην Βοιωτία (και όχι ξανά στην Α’ Αθήνας) Άρθρο στην Α1 28 Απριλίου 2012
Γεώργιος Γεωργίου
Πρέσβυς ε.τ.
Αναπληρωτής Προέδρου ΛΑ.Ο.Σ
Υποψήφιος βουλευτής Νομού Βοιωτίας
Πολλοί φίλοι και ψηφοφόροι με ερωτούν γιατί στις εκλογές αυτές προτίμησα να κατέλθω ως υποψήφιος βουλευτής στον Νομό Βοιωτίας και όχι στην Α’ Αθήνας, όπως κατά τις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις το 2007 και το 2009. Το ερώτημα αυτό είναι εύλογο καθώς η αναγνωρισιμότητά μου μεταξύ των ψηφοφόρων της Α’ Αθήνας είναι μεγάλη και καθώς ήμουν μεταξύ των πρώτων υποψηφίων του κόμματος σε σταυρούς προτίμησης. Όμως στην απόφασή μου αυτή βάρυναν άλλοι παράγοντες.
Ο τόπος καταγωγής μου είναι η Βοιωτία και πιο συγκεκριμένα οι Θεσπιές, στα χώματα των οποίων αναπαύονται πολλές γενεές προγόνων μου. Εκεί πέρασα κι εγώ τα παιδικά μου χρόνια. Με λύπη έχω διαπιστώσει ότι η Βοιωτία έχει, δυστυχώς, αδικηθεί κατάφορα από διαδοχικές κυβερνήσεις τόσο από πλευράς ανάδειξης προσωπικοτήτων στα ανώτερα κλιμάκια εξουσίας όσο και από πλευράς ανάπτυξης. Και η αδικία αυτή γίνεται ακόμα πιο εμφανής και έντονη αν αναλογισθούμε την μοναδικότητα της Βοιωτίας ως περιοχής στον Ελλαδικό χώρο.
Η Βοιωτία φώτιζε όλη την Ελλάδα από αρχαιοτάτων μέχρι των νεωτέρων χρόνων. Και η λάμψη της δεν οφειλόταν στην ακμή μίας μόνο πόλης όπως συνέβαινε σε άλλες περιοχές της χώρας, αλλά σε πλειάδα πόλεων και κωμοπόλεων οι οποίες πρώτευαν στην πολιτική, στις τέχνες, στις επιστήμες και στα πεδία των μαχών καθ’ όλη την διαδρομή της Ελληνικής Ιστορίας: ο Ορχομενός, τα Λεύκτρα, η Χαιρώνεια, οι Θεσπιές, η Θήβα αλλά και η Λιβαδειά, το Δίστομο και η Αράχωβα.
Και όμως ένας τέτοιος τόπος, πλούσιος σε Ιστορία, με εύφορη γη, κατοικούμενος από φιλότιμους, εργατικούς και ευφυείς ανθρώπους, ένας τόπος ο οποίος αποτελεί σημαντικό στήριγμα για όλη την Ελλάδα, αντί να κυριαρχεί στις κρατικές θέσεις και στους κυβερνητικούς θώκους έχει παραγκωνισθεί και στις θέσεις ισχύος τοποθετούνται, σε δυσανάλογα υψηλά ποσοστά, άνθρωποι από άλλες περιοχές της χώρας. Είναι καιρός, λοιπόν, να επανέλθει η Βοιωτία στο επίπεδο που της αξίζει.
Η επιλογή μου να κατέλθω ως υποψήφιος στον τόπο καταγωγής μου έγινε ενθέρμως δεκτή από τον Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ κ. Γιώργο Καρατζαφέρη. Τοποθετώντας ως υποψήφιο τον Αντιπρόεδρο του κόμματος, έναν πρέσβυ επί τιμή που έχει λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που έχει διατελέσει Ευρωβουλευτής, Βουλευτής και προσφάτως Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας, ο ΛΑ.Ο.Σ αποδεικνύει εμπράκτως ότι ο Νομός Βοιωτίας αξίζει το καλύτερο που μπορεί να του προσφερθεί.
Και πράγματι αυτός ο τόπος μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλύτερα. Οι γεωργικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες θα πρέπει να εκσυγχρονισθούν, να ισχυροποιηθούν και να συνδυαστούν με τον αγροτουρισμό. Παραλλήλως θα πρέπει να αναπτυχθεί και η βιομηχανική παραγωγή, η οποία δυστυχώς έχει δυσανάλογα συγκεντρωθεί στην περιοχή Οινοφύτων-Σχηματαρίου. Θα πρέπει να υπάρξει στο εξής σωστός σχεδιασμός και να δοθούν κίνητρα προκειμένου να αυξηθεί η βιομηχανική δραστηριότητα στον Νομό αλλά και να διασπαρεί και σε άλλες περιοχές του ώστε να μειωθεί η περιβαλλοντική επιβάρυνση. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η ανάπτυξη να είναι βιώσιμη και αειφόρος. Επιπλέον, προσοχή θα πρέπει να δοθεί στον ιστορικό, τον θρησκευτικό και τον φυσιολατρικό τουρισμό. Όλ’ αυτά, βεβαίως, θα πρέπει να υποστηριχθούν από ένα σύγχρονο και λειτουργικά σχεδιασμένο δίκτυο υποδομών, μεταφορών και επικοινωνιών.
Για την επίτευξη αυτών των στόχων απαιτείται η πέρα από κομματικές γραμμές και σκοπιμότητες συνεργασία όλων των Βοιωτών: πολιτικών, επιχειρηματιών, οικονομικών και κοινωνικών φορέων καθώς και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η επιτυχία των συντονισμένων προσπαθειών μας θα συντελέσει ώστε να αυξηθούν οι επενδύσεις και να έλθει η ανάπτυξη στην Βοιωτία. Έτσι θα αυξηθεί η απασχόληση των ντόπιων, θα τονωθούν οι τοπικές οικονομίες και θα παραμείνουν οι νέοι στις πόλεις, στις κωμοπόλεις και στα χωριά του Νομού μας.
Επιθυμώ να συμβάλλω στην κοινή αυτήν προσπάθεια θέτοντας τις γνώσεις, την εμπειρία, την εργατικότητα και την αγάπη μου για τον τόπο καταγωγής μου στην διάθεση όλων των Βοιωτών. Με την ψήφο τους θα μου δώσουν την δύναμη να κάνω τις κοινές μας επιθυμίες πράξη, και κυρίως να υπενθυμίσω ή και να απαιτήσω μεγαλύτερη εκπροσώπηση της Βοιωτίας στα Υπουργικά Συμβούλια ώστε να τεθή τέλος στο απαράδεκτο καθεστώς της ισχνής συμμετοχής των Βοιωτών στας Ελληνικάς Κυβερνήσεις.
Εις την ομιλία του κ. Γεωργίου Κύρτσου εις τας Θήβας την Κυριακή το απόγευμα 29/4, θα παραστεί και ο Αναπληρωτής Προέδρου Πρέσβης κ. Γεωργίου, ο οποίος και θα απευθύνει σύντομο χαιρετισμό εις τους κατοίκους της Βοιωτίας όπου εκλέγεται.
Επιστολή παραίτησης Γιώργου Γεωργίου - 10 Φεβρουαρίου 2012
Αθήνα, 10 Φεβρουαρίου 2012
Εξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ, Δεχθείτε παρακαλώ την παραίτησίν μου από της θέσεως του Αναπληρωτού Υπουργού Εθνικής Αμύνης, της οποίας τα καθήκοντα ανέλαβα την 11ην Νοεμβρίου 2011.
Παρακαλώ όπως επίσης δεχθείτε την έκφρασίν μου δια την τιμήν που μου εγένετο και δια την έξοχον, υπό τας οδηγίας σας, συνεργασία μας.
Οι επιβλαβείς συνέπειες των «αβλαβών» διελεύσεων των τουρκικών σκαφών στο Αιγαίο
Γεώργιος Γεωργίου Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πρέσβυς ε.τ.
Για την Δύση η Ελλάς αποτελεί σημείο σπουδαίας γεωστρατηγικής σημασίας, όχι μόνο λόγω της γεωγραφικής της θέσεως (σημείο ενώσεως τριών Ηπείρων) αλλά και λόγω του ότι αποτελεί το μόνο αρχιπελαγικό κράτος της Δύσεως.
Κατά το Διεθνές Δίκαιο τα παράκτια κράτη, όπως η χώρα μας, ασκούν μεν πλήρως την κυριαρχία τους στα χωρικά τους ύδατα αλλά ταυτοχρόνως πρέπει να παρέχουν σε ξένα πλοία το δικαίωμα να διέλθουν από αυτά. Η χρήση αυτού του δικαιώματος, της «αβλαβούς διέλευσης» όπως αποκαλείται, παρέχει την δυνατότητα διέλευσης προκειμένου να εξυπηρετούνται τα διερχόμενα σκάφη ή ναυτικές μονάδες άλλων Κρατών. Όμως, προκειμένου να δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό της «αβλαβούς», η διέλευση αυτή πρέπει να πληροί κάποιους όρους. Κατ’ αρχάς θα πρέπει να υπάρξει έγκαιρη ειδοποίηση, θα πρέπει να ορισθεί χρόνος και σημείο εισόδου, ακολουθητέα πορεία και χρόνος και σημείο εξόδου. Επιπλέον, η διέλευση θα πρέπει να είναι συνεχής, ταχεία και χωρίς περιττούς ελιγμούς. Αλλαγή ή διακοπή της πορείας του πλοίου προβλέπεται μόνο σε περίπτωση ανωτέρας βίας (πχ. παροχή βοήθειας σε κινδυνεύοντα πλοία).
Η διαδικασία αυτή αφορά όχι μόνο σκάφη επιφανείας αλλά ακόμα και τα υποβρύχια τα οποία, προκειμένου να διέλθουν αβλαβώς, θα πρέπει να πλεύσουν στην επιφάνεια της θάλασσας με ταυτόχρονη επίδειξη της σημαίας τους. Σε κάποιες περιπτώσεις τα παράκτια κράτη μπορεί να απαιτήσουν ακόμα και την υποστολή σημαιών ενώ κατά την διάρκεια κρισίμων περιόδων κατά τις οποίες η κατάσταση είναι τεταμένη, τα παράκτια κράτη μπορούν να επιβάλλουν ακόμα και την διενέργεια νηοψίας στα διερχόμενα σκάφη.
Μάλιστα, το Διεθνές Δίκαιο ορίζει ρητά ότι όταν ένα ξένο πλοίο πραγματοποιεί ασκήσεις με χρήση όπλων, συλλέγει πληροφορίες, πραγματοποιεί υδρογραφικές έρευνες, ασκεί αλιεία κλπ, τότε η κίνηση και η δραστηριότητα του πλοίου αυτού δεν αποτελεί «αβλαβή διέλευση» αλλά αντιθέτως διαταράσσει την δημόσια τάξη και ασφάλεια του παράκτιου κράτους .
Δυστυχώς, κανένας από τους προαναφερθέντες όρους δεν τηρείται από την Τουρκία κατά τις διελεύσεις των σκαφών της. Δεν ειδοποιούν για την διέλευση ούτε ενημερώνουν για το σημείο εισόδου, την ακολουθητέα πορεία και το σημείο εξόδου. Παρατηρείται, δηλαδή, εκ μέρους της Τουρκίας μία συνεχής κατάχρηση της παραδεδεγμένης τακτικής εξυπηρετήσεως των διερχομένων σκαφών. Το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι, με το δικαιολογητικό της «αβλαβούς» διέλευσης, να κυκλοφορούν τα τουρκικά σκάφη στο Αιγαίο υπό την μορφή εκδρομικής πορείας! Επιλέγουν δε, τα σκάφη αυτά, να διέρχονται πλειστάκις εντός των χωρικών μας υδάτων - επιλεκτικώς έξωθι λιμένων ή πόλεων - με αναπεπταμένες τις σημαίες τους!
Η κατάσταση αυτή έχει σημαντικές αρνητικές συνέπειες για την χώρα μας και ιδιαιτέρως για τις νησιωτικές της περιοχές. Η εικόνα της τουρκικής «συμπαρουσίας» στις περιοχές αυτές επηρεάζει την ψυχολογία των κατοίκων με αποτέλεσμα να διστάζουν οι ιδιώτες ή οι επιχειρήσεις να προβούν σε επενδύσεις και στην δημιουργία μακρόπνοων αναπτυξιακών έργων, τα οποία θα οδηγούσαν στην οικονομική, κοινωνική και, εν τέλει, στην πληθυσμιακή ενδυνάμωση των περιοχών αυτών. Ταυτοχρόνως, ενισχύει την πεποίθηση των Τουρκικών πληθυσμών που ζουν στην ακτή της Ιωνίας ότι το Αιγαίο είναι «και δική τους θάλασσα».
Η δυσχερής οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Ελληνικό Κράτος σε συνδυασμό με την σοβούσα βαθιά οικονομική κρίση δεν επιτρέπει, σε αντίθεση με το παρελθόν, την διενέργεια πολλών μεγάλων δημοσίων επενδύσεων (πχ. κατασκευή μεγάλων έργων στα νησιά όπως λιμένων, μαρίνων κλπ). Επιπλέον, λόγω της προαναφερθείσας δημιουργούμενης ψυχολογίας στους κατοίκους των περιοχών αυτών, οι μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις (πχ. σε τουριστικές μονάδες) κατευθύνονται κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα με αποτέλεσμα η οικονομική δραστηριότητα να βαίνει σταδιακώς μειούμενη, να προκαλείται οικονομικός μαρασμός, η νέα γενιά να εγκαταλείπει τις νησιωτικές περιοχές και να επέρχεται πληθυσμιακή απίσχναση.
Δεν θα πρέπει, επίσης, να μας διαφεύγει το γεγονός ότι η μεγάλη συχνότητα δήθεν «αβλαβών» διελεύσεων από τα σκάφη μίας χώρας η οποία επιδεικνύει επιθετικές τάσεις έχει ως σκοπό την αναθεώρηση των ισχυουσών Διεθνών Συνθηκών. Αυτού του είδους οι διελεύσεις καθίστανται, εκ των αποτελεσμάτων τους, ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΒΛΑΒΕΙΣ διότι δημιουργούν μία εικόνα συνεχούς παρουσίας Τουρκικών σκαφών επί σημείων τα οποία οι ίδιοι οι Τούρκοι κατατάσσουν στις «αμφισβητούμενες» περιοχές αλλά και ο εκ μέρους της Ελλάδας πλημμελής έλεγχος της εφαρμογής των διεθνών κανόνων εκκολάπτει «δικαιώματα» στους Τούρκους τα οποία ενδέχεται εκείνοι να επικαλεσθούν μελλοντικά προκειμένου να εμφανίσουν τις περιοχές αυτές ως «χώρους συνιδιοκτησίας»! Ενδέχεται δηλαδή να επιχειρήσει η Τουρκία να επικαλεσθεί «χρησικτησία» επί ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων! Το θέμα αυτό, σημαντικό από μόνο του, καθίσταται ακόμα σημαντικότερο λόγω της ανακάλυψης εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων πετρελαίου σε διάφορες περιοχές του Αιγαίου.
Η Ελλάς θα πρέπει να ασκήσει με συνετό τρόπο αυστηρότερο έλεγχο της τήρησης των διεθνών κανόνων και όρων για τις διελεύσεις από χώρους οι οποίοι κυριαρχικά της ανήκουν. Εκτός από την αυστηροποίηση των ελέγχων, η χώρα μας θα πρέπει να προβεί σε συστηματικές και στοιχειοθετημένες καταγγελίες των παραβάσεων του Διεθνούς Δικαίου από τα τουρκικά σκάφη, όχι μόνο με διαβήματα προς τις Τουρκικές κυβερνήσεις αλλά και σε Ευρωπαϊκά και άλλα διεθνή fora. Με τον τρόπο αυτό θα υπάρξει μία λεπτομερής και επίσημη καταγραφή των επεισοδίων αυτών σε διεθνές επίπεδο.
Η άποψη ότι θα μπορούσε ενδεχομένως και ελληνικά πλοία να προβαίνουν σε «αβλαβείς διελεύσεις» περί την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Μικρασιατικές ακτές, αν υιοθετηθεί, μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα καθώς μπορεί να προσφέρει στην Τουρκία το επιχείρημα περί ύπαρξης «αμοιβαιότητας» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στις «αβλαβείς διελεύσεις» και να ενισχύσει την εικόνα «συνιδιοκτησίας» του Αιγαίου που θέλει να προβάλλει η Τουρκία.
Η χώρα μας είναι ένα ειρηνικό κράτος και επιθυμεί τις καλές σχέσεις με όλα τα κράτη. Επιπλέον, θέλει να διευκολύνει τα διερχόμενα σκάφη όλων των χωρών στις μετακινήσεις τους εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων. Δεν θα επιτρέψει όμως ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠ’ ΟΥΔΕΝΙ ΛΟΓΩ μία βάρβαρη και απρεπή κατάχρηση αυτής της διεθνούς διευκόλυνσης η οποία μπορεί να έχει σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις επί της κοινωνικής και οικονομικής ζωής των νησιωτικών πληθυσμών και, εν τέλει, επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος.
Το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου αποτελεί όχι μόνο σημείο σημαντικής γεωστρατηγικής αξίας αλλά και σπουδαίο στοιχείο της Ελληνικής ταυτότητας. Τόσο κατά την αρχαιότητα, όσο και κατά τους μεσαιωνικούς και τους νεώτερους χρόνους το Αιγαίο υπήρξε πηγή έμπνευσης αλλά και «τροφοδοσίας» του Ελληνικού πνεύματος με προσωπικότητες παγκοσμίου κύρους και υψηλής στάθμης συμβολή εις τας επιστήμας και τας τέχνας. Επιπλέον, αποτελεί σημείο αναφοράς για την εικόνα που έχουν οι κάτοικοι των χωρών της υφηλίου για την χώρα μας.
Η διαφύλαξη αυτού του εθνικού θησαυρού που ονομάζεται Αιγαιακός χώρος θα πρέπει να αποτελεί πρώτο μέλημα για την χώρα μας. Το Αιγαίο μας υφίσταται αμφισβητήσεις οι οποίες καταλήγουν σε πολιτικές απρέπειες και σε στρατιωτικές αυθάδειες. Σημείο αιχμής της Τουρκικής πρακτικής της αμφισβήτησης της ελληνικότητας του Αιγαίου αποτελούν οι «αβλαβείς διελεύσεις» σκαφών χωρίς όμως να τηρούνται ούτε κατ’ ελάχιστον οι όροι που προβλέπονται από το Διεθνές Δίκαιο. Με τον τρόπο αυτό η Τουρκία επιχειρεί να εμφυτεύσει ένα αίσθημα ανασφάλειας στους νησιωτικούς πληθυσμούς, να εμφυσήσει στους Τούρκους την άποψη ότι το Αιγαίο είναι «και δική τους θάλασσα» και να δώσει μία εικόνα «συμπαρουσίας» στην περιοχή. Σκοπός της Τουρκίας είναι ο οικονομικός, κοινωνικός και πολιτικός μαρασμός των νησιών του Αιγαίου προκειμένου να επέλθει κατόπιν η πληθυσμιακή τους συρρίκνωση.
Οι Τούρκοι επιδιώκουν την κατηγοριοποίηση των νησιών του Αιγαίου σε εκείνα που διαθέτουν επαρκή οικονομική, κοινωνική και κρατική παρουσία και στα οποία οι Τούρκοι «αναγνωρίζουν» τα δικαιώματα που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και σε εκείνα στα οποία η πληθυσμιακή παρουσία και η οικονομική δραστηριότητα είναι - κατά τους Τούρκους - «ανεπαρκής» και στα οποία, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, οι Τούρκοι δεν «αναγνωρίζουν» δικαιώματα. Με το σκεπτικό αυτό οι γείτονες επιδιώκουν αποστέρηση του δικαιώματος υφαλοκρηπίδας, οικονομικής ζώνης κλπ σε βραχονησίδες, ερημονησίδες και θαλάσσια εξελκώματα.
Μετά από προσωπική εμπειρία θεωρώ ότι οι Ελληνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να εγκύψουν με επιμέλεια και συμπόνια στα προβλήματα των νησιωτικών πληθυσμών προκειμένου να επιτύχουν την οικονομική και κοινωνική τους ευρωστία και την δημογραφική τους ανάταξη. Μία τέτοια πολιτική αποτελεί τον καλύτερο τρόπο διασφάλισης της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο.
Έχει παρατηρηθεί ότι όταν βασικές ανάγκες των πληθυσμών αυτών δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από το Κράτος τότε η εξυπηρέτησή τους θα γίνει από την γείτονα χώρα και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Επιπλέον, η έλλειψη κοινωνικής προστασίας (πχ. επαρκούς ιατρικού προσωπικού και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης) αναγκάζει τους τοπικούς πληθυσμούς να επισκέπτονται την Τουρκία όχι μόνο για την περίθαλψή τους αλλά ακόμα και για καθημερινά περιστατικά. Η κατάσταση που διαμορφώνεται ενδέχεται να υποκρύπτει και μία πολιτική σκοπιμότητα εκ μέρους της Τουρκίας. Όπως όμως και να έχει εκκολάπτεται ένας δυνητικός κίνδυνος για την εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο.
Το Ελληνικό Κράτος, θα πρέπει να επιδείξει ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ στο θέμα του Αιγαίου, να αναλογιστεί την τεράστια σημασία που έχει το αρχιπέλαγος για την Ελλάδα και να παρέμβει αποτελεσματικά στην εκκολαπτόμενη κατάσταση. Η Ελλάς θα πρέπει να αναλογισθεί ακόμα και την εφαρμογή «ακραίων λύσεων» όπως την θέσπιση καθεστώτος διευκόλυνσης των επενδύσεων στις περιοχές αυτές, την υιοθέτηση ενός ειδικού φορολογικού συστήματος ενώ θα μπορούσε να προσφέρει και σημαντική οικονομική ενίσχυση σε Έλληνες που θα δέχονταν να εγκαταστήσουν το νοικοκυριό τους ή να αρχίσουν κάποια οικονομική δραστηριότητα σε μικρά νησιά ή νησίδες. Στην προσπάθεια αυτή σημαντικό ρόλο μπορούν να παίξουν και οι Ένοπλες Δυνάμεις οι οποίες με την συνεχή και εντατική παρουσία τους στο Αιγαίο όχι μόνο θα τονώσουν το αίσθημα ασφαλείας των νησιωτικών πληθυσμών αλλά μπορούν να διευκολύνουν την επικοινωνία μεταξύ των νησιών, τις μεταφορές, την τροφοδοσία και τον ανεφοδιασμό των περιοχών αυτών.
Η Ελλάς χωρίς το Αιγαίο είναι ένα «ανάπηρο» Κράτος. «Ανάπηρο» γεωγραφικά, ιστορικά, πολιτισμικά, γεωστρατηγικά και κυριαρχικά. Γι’ αυτό η προάσπιση της Ελλάδος προϋποθέτει την προάσπιση του Αιγαίου.
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Γεώργιος Στ. Γεωργίου επισκέφθηκε χθες, Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011 την 80 ΑΔΤΕ στην Κω καθώς και τα Φυλάκια Φαρμακονησίου και Αγαθονησίου με τη συνοδεία του Υποδιοικητή της Ανωτέρας Διοίκησης Εσωτερικού και Νήσων, Υποστράτηγο κ. Ιωάννη Δρακωνάκη.
Ο κ. ΑΝΥΕΘΑ μετέβη στο Στρατηγείο της Ταξιαρχίας όπου έγινε η βασική ενημέρωση για την αποστολή της στη ζώνη ευθύνης της. Στο χαιρετισμό του ο κ. Αναπληρωτής Υπουργός απευθυνόμενος σε όλο το προσωπικό και αφού τους ευχήθηκε για την περίοδο των εορτών Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς τους διαβεβαίωσε ότι παρά τα οικονομικά προβλήματα της χώρας δε θα λείψει τίποτα από τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Στη συνέχεια ο κ. ΑΝΥΕΘΑ μετέβη στα Φυλάκια των νησιών Φαρμακονησίου και Αγαθονησίου όπου ενημερώθηκε για την τρέχουσα κατάσταση και για την αποστολή τους. Στο χαιρετισμό του ο κ. ΑΝΥΕΘΑ τόνισε χαρακτηριστικά ότι πρέπει να νιώθουν υπερήφανοι που είναι οι φύλακες της Ελληνικής κοιτίδας στο Αρχιπέλαγος, και πιο συγκεκριμένα δήλωσε το εξής:
"Αυτό που θα έχω πάρει μαζί μου πίσω στην Αθήνα θα είναι ότι το Αιγαίο φυλάσεται. Και φυλάσεται κατά τρόπο ευγενικό, τρόπο ειρηνικό, αλλά πάντοτε ετοιμοπόλεμο."
Ο Aναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Γεώργιος Στ. Γεωργίου επισκέφθηκε την 15/12/2011, την 112 Πτέρυγα Μάχης, συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Στρατηγό Μιχαήλ Κωσταράκο και τον Αρχηγό ΓΕΑ Αντιπτέραρχο (Ι) Αντώνιο Τσαντηράκη.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης ο κ. Γεωργίου ενημερώθηκε από αξιωματικούς της 380 Μοίρας σχετικά με τις δυνατότητες και το ρόλο του αεροσκάφους ΑΣΕΠΕ, ενώ στη συνέχεια έλαβε μέρος σε επιχειρησιακή αποστολή, του εν λόγω αεροσκάφους στο πλαίσιο της άσκησης ΑΣΤΡΑΠΗ.
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας, κ. Γεώργιος Στ. Γεωργίου σήμερα, 14 Δεκεμβρίου, παραβρέθηκε σε άσκηση της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών που διενεργείται στην Ν. Φλέβες Αργοσαρωνικού, συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΝ, Αντιναύαρχο Κοσμά Χρηστίδη ΠΝ και από τον Αρχηγό Στόλου Υποναύαρχο Κωνσταντίνο Μαζαράκη- Αινιάν ΠΝ, όπου παρακολούθησε δραστηριότητες στο πλαίσιο επιχειρησιακής εκπαίδευσης της Διοίκησης.
Επίσημη επίσκεψη θα πραγματοποιήσει ο ΑΝΥΕΘΑ κ. Γεώργιος Σ. Γεωργίου στη Διοίκηση Ναυτικής Εκπαίδευσης στην περιοχή Σκαραμαγκά αύριο Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου και ώρα 9 πμ. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης θα πραγματοποιηθεί επίδειξη λειτουργίας των εγκατεστημένων προσομοιωτών ναυτιλίας και πυρκαγιάς που χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση πληρωμάτων πολεμικών πλοίων.
Στην εν λόγω επίσκεψη θα παρευρεθεί και ο Υφυπουργός Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κ. Άδωνις Γεωργιάδης για την ενημέρωσή του επί των δυνατοτήτων της διενεργούμενης ναυτικής εκπαίδευσης. Στη συνέχεια ο κ. ΑΝΥΕΘΑ θα παρευρεθεί σε άσκηση της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών που διενεργείται στη νήσο Φλέβες.
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Γιώργου Γεωργίου, παρέστει την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011 στην τελετή ορκωμοσίας των νεοσύλλεκτων Στρατεύσιμων του Πολεμικού Ναυτικού (2011 Δ ΕΣΣΟ) στη Nαυτική Bάση «ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ», συνοδευόμενος από τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού Αντιναύαρχο Κοσμά Χρηστίδη.
Στο σύντομο χαιρετισμό του προς τους Νεοσύλλεκτους ναύτες ο ΑΝΥΕΘΑ κ. Γεωργίου αφού καλωσόρισε και ευχήθηκε υγεία και καλή θητεία, τους κάλεσε να κρατήσουν στη ψυχή τους για πάντα την υπόσχεση που έδωσαν με τον όρκο τους για την τήρηση των νόμων και την υπεράσπιση μέχρις εσχάτων της πατρίδος μας. Τους κάλεσε επίσης να δείξουν ενεργή συμμετοχή, ενδιαφέρον και υπευθυνότητα στην εκπαίδευση τους.
Κλείνοντας τους προέτρεψε να είναι υπερήφανοι που υπηρετούν την πατρίδα μέσα από τις τάξεις του ένδοξου Πολεμικού Ναυτικού και να είναι βέβαιοι ότι θα ζήσουν εμπειρίες που θα τις θυμούνται σε όλη τους τη ζωή.
Αναγορεύθηκε πριν από λίγες ημέρες βουλευτής στο ελληνικό Κοινοβούλιο με τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, μετά την εκλογή του Αθ. Πλεύρη στην Ευρωβουλή. Είναι ο πρώτος διπλωμάτης που καταλαμβάνει αιρετή θέση στην ελληνική Βουλή. Ο πρέσβης Γεώργιος Γεωργίου στην πρώτη συνέντευξή του που παραχώρησε στην «Α.τ.Κ.», μετά την είσοδό του στο Κοινοβούλιο, μιλάει για τις προτεραιότητες του κόμματος μετά το θετικό για το κόμμα του αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Με σκληρή γλώσσα σχολιάζει το πολιτικό γίγνεσθαι, τονίζοντας ότι τα χρόνια που πέρασαν από τη Μεταπολίτευση και μετά, σταδιακά, διαλύθηκε ο «ηθικός ιστός» της ελληνικής κοινωνίας, γεγονός που αποδίδει στη διαρκή ατιμωρησία των ενόχων, η οποία με τη σειρά της έχει επηρεάσει το «φρόνημα» του ελληνικού λαού που έχει πάψει να αντιδρά. Σημειώνει ότι το φαινόμενο αυτό επιτείνεται και από άλλους παράγοντες, όπως η λαθρομετανάστευση, προτείνοντας την υιοθέτηση «ποσόστωσης», η κατάσταση της οικονομίας, ο νεποτισμός στην πολιτική και η καλλιέργεια του προτύπου του καταφερτζή που έχει διαπεράσει την κοινωνία. Στα εθνικά θέματα εμφανίζεται απαισιόδοξος τόσο για το Σκοπιανό όσο και για το Κυπριακό, ενώ τάσσεται ανοικτά κατά της εισόδου της Τουρκίας στην Ευρώπη. Η ενδιαφέρουσα συνέντευξή του έχει ως εξής:
–Ανήκετε σε μία γενιά που μεγάλωσε σε πολύ δύσκολα χρόνια. Αποφοιτήσατε από το Βαρβάκειο, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα. Έχει κάτι αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα στη χώρα μας;
«Είμαστε πρόσφυγες σε ένα σχολείο στην οδό Κολλέτη. Μάθαμε γράμματα εκεί. Καλά γράμματα. Βέβαια το Βαρβάκειο είναι φημισμένο για τα γράμματα που μάθαινε στα παιδιά. Αλλά η δική μας η τάξη ήταν όλη ένας και ένας. Μερικοί παινεύονται γι’ αυτό… Διαλέξτε στρατηγούς, διαλέξτε ναυάρχους και δύο πρυτάνεις του Μετσοβίου, ο Θέμος Ξανθόπουλος σημερινός υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ και ο Δημήτρης Κουρεμένος, πολιτικός μηχανικός, πρύτανης του Μετσοβίου και αυτός μετά τον Ξανθόπουλο. Είναι να τα χάνεις… μερικές φορές μπερδεύομαι. Είναι να τα χάνεις από τους επιστήμονες που έβγαλε η τάξη αυτή του Βαρβακείου. Εγώ μπήκα εκείνη τη χρονιά τέταρτος στο Πανεπιστήμιο, οικονομικά. Από την τάξη μας μπήκε ένας πρώτος στη Σχολή των Δοκίμων. Άλλος στη Σχολή Ευελπίδων, τρίτος. Μιλάμε για τέτοια παιδιά. Εντούτοις είχαμε και σχισμένο μανίκι και σολιασμένα παπούτσια. Υπήρχαν τα μυαλά, αλλά από οικογένειες που υποφέρανε και από την Κατοχή και από τον εμφύλιο πόλεμο. Τώρα τα πράγματα γίνανε πιο εύκολα για τους ανθρώπους σημερινές εποχές είναι τόσο διαφορετικές. Θέλω να παραδώσω στο γιο μου ό,τι τουλάχιστον παρέλαβα από τον πατέρα μου. Θα μπορέσω; Διερωτώμαι αν θα μπορέσω. Νομίζω δεν θα μπορέσω. Έτσι όπως την πάμε τη δουλειά νομίζω δεν θα μπορέσω. Παλεύω για να μπορέσω. Τώρα ετοιμαζόμαστε για τη συγγραφή μιας μαύρης σελίδας στην Ιστορία του Ελληνισμού. Αυτή η γενιά θα είμαστε οι συγγραφείς μιας μαύρης σελίδας».
–Ως διπλωμάτης πώς κρίνετε τους χειρισμούς μας στο Σκοπιανό;
«Έχουμε συνεχή υποχώρηση στα Σκοπιανά. Το χάσαμε το παιχνίδι. Και το λέω αυτό ως πρέσβης, όχι ως πολιτικός και μου το περνάνε με χαμόγελο το ότι ένα αεροπλανάκι θα έρθει. Τι και αν γράφει Μακεδονία; Αποτελεί dejure αναγνώριση. Είμαι στο δεύτερο τμήμα και θα ζητήσω τα χαρτιά. Να δω μεταξύ των Υπηρεσιών Πολιτικής Αεροπορίας Ελλάδος και Σκοπίων τι γράφουν τα χαρτιά με τα οποία δώσαμε άδεια να προσγειωθεί στην Κέρκυρα το αεροπλάνο».
–Πρόσφατα ο ΛΑΟΣ ανέβασε τα ποσοστά του. Θεωρείτε πως έπαιξε ρόλο η στάση του απέναντι στους λαθρομετανάστες;
«Δύο εκατομμύρια ξένους έχουμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και σύμφωνα με αυτόν το ρυθμό σε δέκα χρόνια στη χώρα μας θα ζουν 5 εκατομμύρια μουσουλμάνοι. Αντιλαμβάνεστε πού γίνεται η ζημιά. Το χειρότερο είναι ότι αυτά τα δύο εκατομμύρια ηλικιακά είναι μεταξύ 20 και 45 ετών και άρρενες. Δεν υπάρχει 80άρης Πακιστανός μετανάστης. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τους συγκρίνουμε αριθμητικά με τους Έλληνες αντίστοιχης ηλικίας. Ξέρετε πόσοι είναι οι Έλληνες αντίστοιχης ηλικίας; 1 εκατ. 835 χιλιάδες. Αυτοί βρίσκονται στην παραγωγικότερη ηλικία, θα παντρευτούν, θα κάνουν παιδιά. Πώς μπορώ να είμαι αισιόδοξος;».
–Πιστεύετε πως υπάρχει ζήτημα ασφάλειας;
«Μόνο στο Λεκανοπέδιο της Αττικής κυκλοφορούν περίπου 700.000 μετανάστες, αφού εδώ βρίσκουν δουλειά. Πόσο εύκολο είναι οι 200.000 να βγουν στο δρόμο; Στο θέμα της ασφάλειας υπάρχει μεγάλο κενό. Πέστε τι θα γίνει όταν καλέσετε την αστυνομία για κάποιο λόγο σοβαρό. Θα έρθει κάποιος αστυνομικός από το Μενίδι. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι έχω το μεγάλο προσόν να έχω αυτή την ηλικία που έχω. Σκέφτομαι όμως τα παιδιά μου. Πότε θα αρχίσουμε εμείς να ανησυχούμε; Δείτε… Η πρώτη ασθένεια που μας έχει βρει είναι ότι η όλη κατάσταση έχει κατεβάσει το φρόνημα του λαού».
–Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι επιπτώσεις της ακολουθούμενης πολιτικής από τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας;
«Έχω πολύ μεγάλη ανησυχία για τα συμβαίνοντα. Δεν μου βγαίνουν οι αριθμοί, όπως και να τους μετρήσω. Σε μια οικονομία που το 65% είναι μαύρο χρήμα και το οικονομικό οικοδόμημα στηρίζεται ουσιαστικά στην παραοικονομία, έχουν νόημα οι αριθμοί του πληθωρισμού ή άλλα μεγέθη που επισήμως τη χαρακτηρίζουν; Και όλα αυτά γίνονται σε μία χώρα που σήμερα σφαδάζει κάτω από το πέλμα των διεφθαρμένων. Ακούμε για δισ. ευρώ που ‘’φεύγουν’’ σε μίζες, σε μια χώρα που οι κρατούμενοι φεύγουν από τις φυλακές ή οι φυλακισμένοι συντονίζουν επιχειρήσεις άνομες μέσα από τις φυλακές. Επιθυμώ ένας εκ των ανθρώπων που σήμερα διοικούν αυτό το κράτος να μου απαντήσει αν η Ελλάδα είναι για τους άλλους λαθρομεταναστευτικός παράδεισος και για τους Έλληνες κόλαση. Και όλα αυτά που συμβαίνουν καταργούν τελικά το φρόνημα του λαού, που έχει πάψει να αντιδρά, απογοητευμένος από τα συμβαίνοντα».
–Πώς σας φαίνεται η περιρρέουσα ατμόσφαιρα με το μαύρο χρήμα της Siemens;
«Πρέπει όλοι να ξέρουν πως εδώ που φθάσαμε δεν υπάρχει γυρισμός και θα τους τιμωρήσουμε. Θα στείλουμε ανθρώπους στη Δικαιοσύνη και εάν πρέπει στη φυλακή. Και μιλούμε για μία Δικαιοσύνη που θα δικάζει και θα μπορεί στη συνέχεια να καταδικάζει. Γιατί σήμερα οι δικαστές, που είναι και αυτοί άνθρωποι, δέχονται απειλές και υποχωρούν. Έχει χωριστεί στα δύο ο Ποινικός Κώδικας».
–Έχουν υπάρξει σοβαρά επεισόδια προκλήσεων στο Αιγαίο. Τι γνώμη έχετε για τη γειτονική χώρα και την Ευρώπη;
«Φωνάζουμε μην αφήσετε την Τουρκία να μπει στην Ευρώπη, διότι απλούστατα εάν αποκτήσει μία μέρα το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Κατ’ αρχήν το ευρωπαϊκό παρατηρητήριο έχει προβλέψει ότι την ίδια στιγμή που θα μπει η Τουρκία στην Ε.Ε. 5 εκατ. Τούρκοι από τα 75 που είναι σήμερα θα μετακινηθούν δυτικά. Για την Ελλάδα το παρατηρητήριο είχε προβλέψει ότι θα έρθουν 2 εκατομμύρια Τούρκοι. Ακόμα κι αν ο αριθμός αυτός είναι υπερβολικός και 200.000 να έρθουν αλλοιώνονται οι πληθυσμοί. Στα νησιά του Α. Αιγαίου υπάρχουν δήμαρχοι που εκλέγονται με 420 ψήφους».
–Στις δηλώσεις σας αναφέρεσθε με σκληρή γλώσσα στην πολιτική οικογενειοκρατία. Ποιος ο λόγος;
«Μου λέτε μιλάω σκληρά. Δείτε κ. Σταυρουλλάκι: 1945 κυβέρνηση Παπανδρέου, 1955 κυβέρνηση Καραμανλή, 1965 κυβέρνηση Παπανδρέου, 1975 κυβέρνηση Καραμανλή, 1985 κυβέρνηση Παπανδρέου, 1995 πάλι κυβέρνηση Παπανδρέου, 2005 κυβέρνηση Καραμανλή. Αποτελεί σχηματική εξιστόρηση, αλλά το έχετε ξαναδεί πουθενά αυτό;».
–Υπάρχουν εξελίξεις στο Κυπριακό. Υπάρχει ασφαλής πρόβλεψη για την επίλυση του ζητήματος;
«Δυστυχώς στην περίπτωση του Κυπριακού έχουμε ξαπλώσει σε μια πολυθρόνα που γράφει ‘’η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάδα συμπαρίσταται». Δεν υπάρχει αναπαυτικότερη πολυθρόνα από αυτήν. Να το έλεγε και η Τουρκία για την Κύπρο αυτό. Να το έλεγε αυτό κι ο Ταλάτ που ξέρει ότι από πίσω του τον περιμένουν οι Τούρκοι με τις ξιφολόγχες. Ξεχάσαμε ότι είμαστε εγγυήτρια δύναμη για την Κύπρο. Να βλέπουμε τον Τ. Παπαδόπουλου να κλαίει και κάποιοι άνοιγαν σαμπάνιες για το Σχέδιο Ανάν».
–Πώς σκέφτεστε να διαχειρισθείτε αυτό το ευνοϊκό ποσοστό που έφερε ο ΛΑΟΣ στις Ευρωεκλογές. Τι θα γίνει από ’δώ και πέρα;
«Ύψιστος κίνδυνος. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να λειτουργήσουμε προς την κατεύθυνση να δημιουργήσουμε φρόνημα στο λαό. Και δεν υπάρχει φρόνημα, γιατί ο λαός βλέπει ότι δεν υπάρχει Δικαιοσύνη. Αυτό δεν υπάρχει και εκεί θα στοχεύσουμε. Θα πρέπει να ξέρουν όλοι ότι ο Κορυδαλλός θα… εφημερεύει. Ξέρετε και το κυρίαρχο πρότυπο είναι αυτό του ‘’καταφερτζή’’. Και οι νεότερες γενιές γαλουχούνται με αυτό».
«Ελληνικές Γραμμές»23 Νοεμβρίου 2005
Η κυβέρνηση Καραμανλή επιβαρύνεται με ανεξήγητη υποχωρητικότητα
Την συνέντευξη για τις «Ελληνικές Γραμμές» πήρε ο Χρήστος Χαρίτος.
Κύριε πρέσβη πως κρίνετε την έως τώρα εξωτερική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Καραμανλή; Αναφέρομαι κυρίως στην υποστήριξη που έχει δώσει στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Η εξωτερική πολιτική της χώρας διέρχεται την κρισιμοτέραν εποχήν της, η οποία επιβαρύνεται από μίαν ανεξήγητον υποχωρητικότητα εκ μέρους της κυβερνήσεως Καραμανλή εις ό,τι αφορά την προστασίαν της εθνικής κυριαρχίας, η οποία, χωρίς να διαφέρει από την πολιτικήν της προηγούμενης κυβερνήσεως, κατόρθωσε εντούτοις να προσθέση νέας επιβαρύνσεις εις το ήδη δυσχερές κλίμα των σχέσεών μας με την γείτονα.
Η δοθείσα ευκαιρία να επιλύσουμε τις εκκρεμότητες μας με την Τουρκία, η οποία αντιμετώπιζε το φάσμα της αρνήσεως μας εις την πορείαν ένταξεώς της, παρήλθεν άπρακτος, όπως άπρακτος μπορεί να περιγραφή ολοκλήρος η εξωτερική πολιτική της χώρας κατά την τελευταίαν δεκαετίαν. Η από ετών επιθυμητή σύμπραξις των δύο μεγάλων Ελληνικών κομμάτων που θα κατέληγε εις ισχυροποίησιν της χώρας - τόσον εις το εξωτερικόν όσον και εις το εσωτερικόν - κατέληξε τελικώς εις σύμπραξιν μεν, εις υποτέλειαν δε.
Οι εκπρόσωποι του πολιτικού κατεστημένου υποστηρίζουν ότι οι διενέξεις μας με την Τουρκία θα λυθούν, αν η Τουρκία γίνει πλήρες μέλος της Ε.Ε. Συμφωνείτε με αυτή την θέση; Γιατί τότε ο τουρκικός επεκτατισμός δεν μειώθηκε όταν η Ελλάς και η Τουρκία έγιναν αμφότερα μέλη του ΝΑΤΟ;
Οι εκπρόσωποι του πολιτικού κατεστημένου εις Ελλάδα καλά θα κάνουν να εξηγήσουν εις τον Ελληνικό λαόν, πως η Τουρκία αντί να εκλιπαρή της συμπαράστασιν μας, απειλεί αντ’ αυτού με casusbeli και αυτήν ακόμη την εφαρμογήν εκ μέρους μας αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών, του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της θαλάσσης.
Αν η Τουρκία είχε πρόθεσιν ή διάθεσιν να βελτιώση τας σχέσεις της με την Ελλάδα, θα το είχε πράξει μετά το Ελσίνκι του 1999. Παρήλθαν έκτοτε έξη έτη διαρκών προκλήσεων τόσον εις τον εναέριον χώρον όσον και εις την θάλασσαν του Αιγίου, δια να μην αναφερθώ εις τας εκνόμους επιδιώξεις της επί Ελληνικών νησιωτικών περιοχών υπό το αδόκητον όρον «γκρίζαι ζώναι». Δείγμα υποχωρητικότητος ή υποτελείας των Ελληνικών κυβερνήσεων είναι ότι συζητούν την ύπαρξιν «γκρίζων ζωνών» και αντί να αισχύνονται δια την ήτταν των εις τα Ίμια, επιζητούν και βελτίωσιν του πολιτικού των προφίλ δια συγγραφών όπου εν λεπτομερεία περιγράφεται το χρονικόν της ήτης μας εις τα Ίμια.
Υπό άλλας συνθήκας υγειούς δημοκρατικού πολιτεύματος τα διαλαμβανόμενα εις τας γελοίας αυτάς συγγραφάς θα έπρεπε να αποτελούν απολογητικόν υπόμνημα ενώπιον της εθνικής δικαιοσύνης.
Οι κήνσορες της εθνικής υποτέλειας μας έλεγαν ότι αν οι Έλληνες της Κύπρου καταψήφιζαν το σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα θα «χανόμασταν», ερχόμενοι σε σύγκρουση με την «διεθνή κοινότητα». Τελικώς, ο Τάσσος Παπαδόπουλος είπε το μεγάλο ΟΧΙ μαζί με το 76% των Ελληνοκυπρίων και η Κύπρος δεν εχάθη! Γιατί πιστεύετε ότι η πατρίδα μας έχει τόσο μεγάλο έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας;
Το άνευ περιεχομένου δόγμα «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται» υπέστη την χαριστικήν βολήν δια του 76% της αποφάσεως των Ελληνοκυπρίων να απορρίψει το σχέδιον Ανάν. Το σχέδιον τουτέστιν της τουρκοποιήσεως της Μεγαλονήσου. Η Κύπρος λοιπόν απεφάσισε. Που είναι η συμπαράστασις της Ελλάδος;
Την επόμενην κιόλας αμφότερα τα μεγάλα κόμματα απεδοκίμασαν την θέσιν του Προέδρου Παπαδοπούλου. Πως λοιπόν συμπαριστάμεθα; Αλλά και ασχέτως των πρωτοβουλιών της Κυπριακής Δημοκρατίας, η θέσις μας πρέπει πάντοτε να είναι η εξής: «Βεβαίως η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανεξάρτητος και μπορεί να αποφασίζει δια την τύχην του Κυπριακού Ελληνισμού, αλλά ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν είναι ανεξάρτητος από τον Μεγάλο Ελληνισμό, κέντρον του οποίου είναι η Αθήνα. Και δεν έχει το δικαίωμα η Αθήνα να συντάσσεται με ό,τι εθνικώς επικίνδυνον και καταδικασμένο με σκοπόν να εξυπηρετεί τας προθέσεις όσων υπονομεύουν την ελληνικότητα της Μεγαλονήσου». Η Κύπρος δια τους Έλληνες είναι ό,τι και η Εύβοια, ό,τι και η Κρήτη, ό,τι και η Πελοπόννησος. Είναι αναπόσπαστον τμήμα του Έθνους των Ελλήνων.
Τι πιστεύετε ότι θα έπρεπε να πράξει η Ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να υπερασπισθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο;
Τα δικαιώματα των Ελλήνων εις Κωνσταντινούπολην, Ίμβρον και Τένεδον, αλλά και οι ανεδαφικαί διεκδικήσεις της Τουρκίας εις τον Αιγαιικό χώρο, θα έπρεπε να αποτελούν αμυντικόν υλικόν και αναπότρεπτον προϋπόθεσιν προκειμένου να δεχθώμεν την έναρξιν των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκήν Ένωσιν.
Υπάρχει η άποψη ότι αφού όλοι αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία», γιατί όχι και εμείς; Τι θα τους απαντούσατε;
Αν η Δημοκρατία των Σκοπίων επιμείνη εις την διατήρησην της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» θα διακινδυνεύση να αυτοενταχθή εις μελλοντικάς εθνικάς διεκδικήσεις γειτόνων της.
Τελευταίως, κύριε πρέσβη, επανήλθε στο προσκήνιο και το ανύπαρκτο θέμα των Τσάμηδων. Πιστεύετε ότι αντί η Ελλάς να «απολογείται» για αυτό θα έπρεπε να θέσει το ζήτημα των δικαιωμάτων των Ελλήνων της Β. Ηπείρου; Με την ευκαιρία, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν ισχύει και σήμερα - ως νομική δέσμευση - το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914 που κατοχύρωνε την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου και η Αλβανία ουδέποτε σεβάσθηκε.
Η απέλασις των Τσάμηδων από τα Ελληνικά εδάφη ήτο αποτέλεσμα πολέμου κατά την διάρκειαν του οποίου το φύλον των Τσάμηδων στραφέν ενάντιον της πατρίδος συμπαρατάχθηκε με τον ναζισμό, με την στήριξιν και την συμβολήν του οποίου προέβη εις αναίτιας διώξεις, αγριότητες και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος. Θεωρώ ότι πρόκειται περί ασυγχώρητης αυθάδειας η έγερσις - δήθεν - απαιτήσεων ή δικαιωμάτων από την Ελλάδα, την οποίαν κατεπρόδωσαν.
Τα αποτελέσματα πολέμου αποτελούν το ισχυρότερον Δίκαιον. Με την λογικήν των Τσάμηδων θα μπορούσαν οι Ιταλοί και Γερμανοί να διεκδικούν αποζημιώσεις δι’ απολεσθέντα λόγω πολέμου περιουσιακά στοιχεία τα οποία απεκτήθησαν κατά την διάρκειαν της τετραετούς κατοχής.
Πολύς λόγος έγινε για το βιβλίο του κ. Σημίτη και τις υποτιμητικές αναφορές που κάνει έναντι των Ενόπλων Δυνάμεων για τα Ίμια. Ποια είναι η γνώμη σας;
Εις τα μεγάλα προβλήματα της χώρας όπως η ανεργία, η οικονομία, οι προσβολές και ταπεινώσεις που υφιστάμεθα εις όλο το φάσμα της εξωτερικής μας πολιτικής προσετέθη και η συγγραφή Σημίτη. Κατά την άποψίν μου πρόκειται δια την υπερήφανον - κατά τον συγγραφέα - περιγραφή μίας ακόμη «ενδόξου ήττης».
Θεωρώ ότι είναι προσβλητικόν ακόμη και να σχολιάσω την θλιβερή μετακύληση ευθυνών από έναν πολιτικό εις τον οποίον, η μοίρα ανέθεσε την διακυβέρνηση μίας πατρίδος με ιστορία που ανιχνεύεται εις την διαδρομήν πέντε χιλιάδων ετών.